വിതച്ചതിന്റെ ബാക്കി..

ട്രയിനിന്റെ കടകടാശബ്ദമൊന്നുമറിയാതെ ചാരിയിരുന്നുറങ്ങുന്ന സുധീപിനെ അശ്വതി കൊതിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.അവനെയുണര്‍ത്താതെയവള്‍ ആ കൈവിരലുകളില്‍ അരുമയായി തലോടി.പുറത്തുനിന്നടിയ്ക്കുന്ന കാറ്റില്‍ അവളുടെ മുടിയിഴകള്‍ പാറിപ്പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഇനിയും എത്ര സമയമെടുക്കുമോ ആവോ പട്ടണത്തിലെത്താന്‍.ഒരു ചെറുനെടുവീര്‍പ്പിട്ടുകൊണ്ട് സീറ്റിലേയ്ക്കു ചാരിയിരുന്ന അശ്വതി തന്റെ മിഴികളടച്ചു.

ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ തനിയ്ക്കു തന്നെ അത്ഭുതം തോന്നുന്നു.അല്ലെങ്കില്‍ പ്രീയപ്പെട്ട അച്ഛനുമമ്മയേയും പിന്നെ അരുണേട്ടനേയുമൊക്കെ വിട്ട് നാലുമാസം മുമ്പ് മാത്രം തന്റെ ജീവിതത്തിലേയ്ക്കു കടന്നു വന്ന ഒരാളിനൊപ്പം ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെടുവാന്‍ താന്‍ തയ്യാറാകുമായിരുന്നോ.തന്നെ കാണാതെ അച്ഛന്‍ വല്ലാണ്ടു വിഷമിക്കുന്നുണ്ടാവും.ഇപ്പോള്‍ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞില്ലേ.തന്നെ കണ്ടെത്താനാവാതെ തളര്‍ന്ന അച്ഛന്‍ സ്കൂളിന്റെ മുറ്റത്തുള്ള മരച്ചോട്ടിനുള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്നത് അവള്‍ ഭാവനയില്‍ കണ്ടു. താന്‍ ക്രൂരയായിപ്പോയോ.ഇനി തനിയ്ക്ക് സുജയോടും വിദ്യയോടുമൊപ്പമൊന്നും കൂട്ടുകൂടാനാവില്ല.പുഴയില്‍ കുളിക്കുവാനോ ഏട്ടനോടൊപ്പം സൈക്കില്‍ ചവിട്ടുവാനോ കാവിലെ ഉത്സവം കാണുവാനോ കഴിയില്ല.ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നനവണിഞ്ഞു.

സുധീപിനെ എപ്പോഴാണാദ്യം കണ്ടത്.അവളൊന്നോര്‍ത്തുനോക്കി.നിമയുടെ ചേട്ടന്റെ കല്യാണത്തിനു പട്ടണത്തില്‍ പോയപ്പോളാണാദ്യം അവനെ കാണുന്നത്.കല്യാണത്തിരക്കിനിടയില്‍ എപ്പോഴേ രണ്ടുകണ്ണുകള്‍ തന്റെ ചുറ്റും പാറിവീഴുന്നുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയപ്പോള്‍ എന്തായിരുന്നു മനസ്സില്‍. ഒന്നുരണ്ടു പ്രാവശ്യം മിഴിയിണകള്‍ കൂട്ടിമുട്ടിയപ്പോള്‍ സഹജമായൊരു ലജ്ജ തന്റെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞതവന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചിരുന്നു.ഒടുവിള്‍ എല്ലാവരും പിരിയാറാവുന്ന നേരത്ത് സൂത്രത്തില്‍ തന്റെയടുത്ത് വന്നു പേരു ചോദിച്ചതും പിന്നെ
രണ്ടു ദിവസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം തന്റെ സ്കൂളിന്റെ മുമ്പില്‍ വന്നു നിന്ന്‍ തന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയതും അവള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തു.അവന്റെ നോട്ടം തന്റെ ഉള്ളിലെവിടെയൊക്കെയോ കൊളുത്തിവലിയ്ക്കുവാന്‍ പോന്നതായിരുന്നില്ലേ.അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ആ ആകര്‍ഷകമായ പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലും മനം മയക്കുന്ന ചിരിയിലുമെല്ലാം താനെപ്പോഴേ കുടുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു.

മയക്കത്തില്‍ നിന്നുമുണര്‍ന്ന സുധീപ് അവളെ നോക്കി ഹൃദ്യമായൊന്നു ചിരിച്ചു.കയ്യെത്തി അവളെ തന്റടുത്തേയ്ക്ക് ചേര്‍ത്തിരുത്തിയിട്ട് അവന്‍ അവളുടെ തലമുടിയില്‍ മെല്ലെ തഴുകി.അവളാകട്ടെ അവനെ പറ്റിചേര്‍ന്നിരുന്നു.

ഒരു വല്ലാത്ത ഒച്ചയോടെ തീവണ്ടി കിതച്ചുകൊണ്ട് നിന്നു.ബാഗുമെടുത്ത് സുധീപിന്റെ കൈപിടിച്ചവള്‍ പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി.പ്ലാറ്റ്ഫോം നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുരുഷാരത്തെ അവള്‍ അതിശയത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. അവളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് സുധീപ് ആ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലേയ്ക്കു ചേര്‍ന്നു.പുറത്തിറങ്ങിയ അവന്‍ ഒരു ടാക്സി വിളിച്ച് ഒരു സ്ഥലത്തിന്റെ പേരു പറഞ്ഞു.നഗരത്തിന്റെ തിരക്കിലൂടെ ഊളിയിട്ട് അവരേയും വഹിച്ച് ആ ടാക്സി ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേയ്ക്കു പാഞ്ഞു.ഒരു ഇടുങ്ങിയ തെരുവിലാണാ യാത്ര അവസാനിച്ചത്.

"കയറിവാ.ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.സുശീലാമ്മായിയെക്കുറിച്ച്.അവര്‍ക്ക് ഞാനൊരു മോനെപ്പോലെയാ. നിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അമ്മായിയാ പറഞ്ഞത് നിന്നെ ഇങ്ങു കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരുവാന്‍.അവര്‍ക്കും ഒരു കൂട്ടാവുമല്ലോ"

മുകളിലത്തെ നിലയിലേയ്ക്കുള്ള പടികള്‍ കയറുമ്പോള്‍ സുധീപ് അശ്വതിയോടായി പറഞ്ഞു.അവളാകട്ടെ നേര്‍ത്തൊരു പരിഭ്രമത്തോടെ പടവുകള്‍ കയറി.സുധീപിന്റെ അമ്മായിയുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാമവള്‍ എന്തെല്ലാമോ മറുപടികള്‍ കൊടുത്തു.അവള്‍ക്ക് ചെറിയ പരിഭ്രമമുണ്ടായിരുന്നു.തെരുവില്‍ വച്ച് തന്റെ കാലില്‍ പറ്റിയ ചെളി കഴുകിക്കളയാനായി അവള്‍ ബാത്റൂമിലേയ്ക്കു കയറി.സുധീപും അമ്മായിയും തങ്ങളുടെ സംസാരം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. കാലും മുഖവുമൊക്കെയൊന്നു വൃത്തിയാക്കി ബാത്റൂമില്‍ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിവന്ന അശ്വതി സോഫയിലേയ്ക്കിരുന്നു.ഒരിക്കലും കഴുകിയാലും കഴുകിയാലും തീരാത്തത്ര ചെളിപുരളുവാനുള്ള ദേഹവുമായി.

ശ്രീക്കുട്ടന്‍